Shintō(jap. 神道 shintō, kami-no michi) bądź kannagara-no-michi (jap. 神ながらの道 pol.droga bogów lub droga bóstw, a według specjalistycznych wydawnictw "w zgodzie z wolą bogów") - religia zwana w języku polskim shintoizmem. Zwrot "Shintō po raz pierwszy został wymieniony w najstarszych kronikach japońskich Nihon-shoki, ale obecnego znaczenia nabrał znacznie później, w XIII w. Należało bowiem wprowadzić rozróżnienie tych tradycyjnych wierzeń japońskich od znanych już w całym kraju: buddyzmu i konfucjanizmu. Owa religia jest tradycyjną religią Japonii. Centralnym dla shintō pojęciem są bóstwa kami. Po epoce Meiji, gdy przywrócono władzę cesarzowi, shintō stało się podstawą agresywnej i skrajnie szowinistycznej postawy władz japońskich. W połączeniu z dominacją armii w życiu politycznym oraz hegemonią potężnych konglomeratów zaibatsu w gospodarce, shintoizm był jednym z filarów japońskiego militaryzmu aż do klęski Japonii w II wojnie światowej. Po kapitulacji cesarz Hirohito publicznie wyrzekł się wszelkich atrybutów boskości.


Cechy charakterystyczne:
*Religia ta, powstała na podstawie mitologii.
*Jest to kult politeistyczny.
*Wiara nie posiada wspólnego kanonu, organizacji, ani świętych ksiąg.
*W słowniku oba zwroty występują jako synonimy. Natomiast pewnym jest, iż w przeszłości nie były one używane zamiennie. Zwrot kannagara-no-michi *był używany m.in. w celu odróżnienia ortodoksyjnego shintō świątynnego od sekciarskiego i wierzeń popularnych.


Początki świata według Shinto.

Według owej religii, a także mitologii japońskiej Świat (Wyspy Japońskie) powstał dzięki trójce bóstw bóstw: Amenominakanushi, Takamimusubi i Kamimusubi. Potem zrodziło się siedem par bóstw, a ostatnia z nich, Izanami i Izanagi, dała życie panteonowi japońskich bóstw. Zawiłe japońskie dzieje mitologiczne toczyły się aż do 11. dnia 2. miesiąca 660 roku p.n.e. kiedy to na świat zstąpił wnuk bogini Amaterasu, o imieniu Kamuyamatoiwarehiko, aby objąć na niej panowanie, przyjął przydomek Cesarza Jimmu. Według mitologii, obecnie panujący cesarz Akihito jest 125. potomkiem bóstw w prostej linii.



Ołtarzyki

Domowy ołtarzyk shintō nosi nazwę kami-dana (półka bogów rodziny) bądź senzo-dana (półka przodków). Na ołtarzykach układa się rzeczy należące do zmarłej osoby, oraz składa się przy nim modły. Modlitwa jest bardzo prosta: należy stanąć przed ołtarzem, ukłonić się, kilka razy klasnąć i wygłosić swoje życzenie czy podziękowanie. Do tego celu nie są nawet potrzebne jakieś specjalne słowa, modlitwę można również „pomyśleć”. Na ołtarzykach prócz wyżej wymienionych rzeczy układa się jeszcze talizmany przyniesione z pobliskiego chramu lub z pielgrzymki do wielkiego chramu w Ise (Ise-jingū). Wiele osób ofiaruje bogom dary w postaci: ryżu, wody, soli, czy ryby.



Religia podzieliła się na parę rodzajów:
nowe religie japońskie
shintō domu cesarskiego - dawne ceremonie z udziałem cesarza, także jako kapłana (kōshitsu-shintō, 皇室神道 lub kōshitsu-saishi, 皇室祭祀)
shintō ludowe - wiara ludowa, obszar wierzeń w połączeniu z tradycją ludową (minkan-shintō, 民間神道 lub minkan-shinkō, 民間信仰)
shintō sekciarskie - ruchy religijne, które pozostając w głównym nurcie, wytworzyły pewne odrębne praktyki (kyōha-shintō, 教派神道)
shintō świątynne - tradycyjne praktyki religijne na terenie chramów (jinja-shintō, 神社神道)
zenrin-kyō

Artykuł pochodzi z Anime-Wiki, jest mego autorstwa.
Artykuł został napisany na podstawie artykułu na wikipedii. Za możliwość pojawienia się skopiowanych zdań z góry przepraszam.