Fabuła serii skupia się na historii tajemniczych istot zwanych „Diclonius”, które zagrażają ludzkości.
Opowieść rozpoczyna się przedstawieniem młodej dziewczyny o imieniu Lucy, uciekającej w dziwnych okolicznościach, z umieszczonego na wyspie, u wybrzeży Kamakury, laboratorium naukowego.
Dziewczyna wydostaje się stamtąd, zabijając przy tym dużą liczbę strażników, przy użyciu swych nadprzyrodzonych mocy.
Trafiona kulą, z ciężkiego karabinu snajperskiego, w dziwny hełm, który ma na głowie, wpada z klifu do wody, dzięki czemu udaje się jej uciec. Lucy jest Dicloniusem – istotą podobną do człowieka, mającą jednak na głowie dwa małe rogi, przypominające nieco kocie uszy. Dicloniusy zawdzięczają telekinetyczne moce „vectorom” – wyrastającym im z pleców niewidzialnym ramionom, stanowiącym potężną broń.

Dzień po ucieczce Lucy, chłopak o imieniu Kouta, przybywa do Kamakury, by spotkać się ze swą kuzynką - Yuką. Chce on studiować na lokalnym uniwersytecie. Otrzymuje zakwaterowanie, w postaci starego zajazdu należącego do rodziny dziewczyny, pod warunkiem pełnienia w nim obowiązków dozorcy.

Gdy chłopak w końcu spotyka kuzynkę, udaje się wraz z nią na plażę, którą ostatnio odwiedzał, gdy był jeszcze dzieckiem. Dwójka bohaterów nieoczekiwanie znajduje nad brzegiem morza nagą, krwawiącą dziewczynę. Jest nią Lucy, która w wyniku urazu głowy spowodowanego postrzeleniem wykształciła w sobie podwójną osobowość. W przeciwieństwie do okrutnej i wręcz sadystycznej Lucy jej druga osobowość jest niezwykle łagodna, nieszkodliwa . Jej słownik zaś ograniczony jest do „słowa” „Nyū”. Nie wiedząc co z nią zrobić, Kouta i Yuka biorą dziewczynę do opustoszałego hotelu. Zapada decyzja, iż dziewczyna z plaży nazwana Nyū oraz Yuka również tam zamieszkają.

Kouta, Nyū i Yuka zaczynają przyzwyczajać się do mieszkania w zajeździe, a główna bohaterka zaczyna pogłębiać stłumione w Koucie bolesne wspomnienia z jego przeszłości. Tymczasem laboratorium, gdzie Lucy była przetrzymywana, zaczyna wysyłać zarówno ludzi, jak i Dicloniusy, których celem jest schwytanie uciekinierki.


Elfen Lied - ten tytuł należy do jednych z najbardziej rozpoznawalnych w społeczności anime.
Mnóstwo krwi, przemoc, a w tym i nutka miłości sprawiają, że sporo odbiorców znajdzie tu coś dla siebie. Jednak nie nadaje się dla ludzi o słabych nerwach i żołądku.

Pod względem graficznym to anime jest świetne, a ogólnie kreska jest ładna, a animacje płynne.

Co do muzyki w tle - zawsze pasuje do sytuacji, a wiadomo, że z jakąś melodyjką się lepiej ogląda.
Opening jest dość spokojny ,ale wpada w ucho.
Ending jest w rockowym stylu i także fajnie brzmi.

Ogólnie to anime jest świetne i jak zacznie się je oglądać, to trudno się od niego oderwać. Sama zaliczam je jako jedno z ulubionych.