Sam temat myślę, że w gronie miłośników tamtejszej popkultury jest częściowo znany, chociażby z widzenia podczas styczności z różnego rodzaju mangami, powieściami filmem i tamtejszą animacją, lecz nie każdy przywiązuje do niego szczególną uwagę i koncentruje się przede wszystkim na odbiorze pozostałej części akcji tych utworów. W tym artykule postaram się przybliżyć bardziej temat. Na czym zrobić biznes w Japonii to ja Tobie w tym miejscu, Mój Czytelniku, bądź Czytelniczko, nie opowiem, ponieważ nie zamierzam ograniczać w tym miejscu w żaden sposób Twojej unikalnej pasji i kreatywności. Zdecyduj więc o takiej ewentualności samodzielnie. Kto wie, może kiedyś wpadniesz na taką myśl? Bo kiedyś możesz wpaść. I ja również mogę. Bo kiedyś możesz zapragnąć przeprowadzić się gdzieś tam i rozpocząć na przykład szaloną oraz bardzo wymagającą karierę mangaki. ^^’ Tymczasem tematem tego artykułu będą różnice w podejściu przede wszystkim w kulturze prowadzenia interesów w stosunku do Europy. Zahaczę również przy tym odrobinę również o zwyczaje życia codziennego w społeczeństwie Kraju Kwitnącej Wiśni. Zapraszam więc Ciebie z tego miejsca do przeczytania dalszej części, bo przyszłości zamierzam napisać jeszcze o tym więcej i wierzę, że zapamiętasz coś z tego na dłużej. To znaczy zamierzam napisać więcej o tamtejszych zwyczajach. I zapraszam Cię do, jak mam nadzieję, w pewnej części przydatnej lektury.

Przede wszystkim uprzejmość.

Życie codzienne w japońskim społeczeństwie z słynie na całym świecie między innymi z tego. Przybysze z zewnątrz nie są co prawda zobowiązani do poznania wszystkich tych kierującym tamtejszym życiem subtelności, jednak jest kilka podstawowych rzeczy, o których zawsze warto pamiętać. Znajomości tamtejszego języka mieszkańcy od przybyszy z zewnątrz raczej nie wymagają, jednak jego poznanie z pewnością jest dodatkowym atutem i przyczynia się do zrozumienia panujących tam realiów. Na spotkaniu biznesowym raczej go nie użyjesz, chyba, że dobrze go wcześniej poznasz. Znacznie ważniejsza jednak jest znajomość tamtejszej mentalności. To jest moje zadanie, żeby Ci to przybliżyć chociaż w pewnym stopniu. Przede wszystkim najważniejsze dla Japończyków jest zbudowanie klimatu wzajemnego zaufania i szacunku, nie należy więc spodziewać się szybkiego przejścia do rzeczy, ale zamiast tego bardzo często sporej ilości rozmów i zabawy, co ma na celu pogłębienie relacji osobistych. Japończycy bowiem zazwyczaj zupełnie inaczej zachowują się w gronie swoich bliskich znajomych, a inaczej w zupełnie obcym środowisku, gdzie bardzo często czuja się zagubieni (co nie jest moim zdaniem aż takie dziwne). Podczas negocjacji bardzo ważna jest umiejętność osiągnięcia kompromisu, a każdy obecny musi mieć możliwość przedstawienia swojej opinii. Przy spotkaniu ze swoim gospodarzem należy poczekać na jego wskazówki odnośnie tego, w którym miejscu usiąść. Przy powitaniu stałym rytuałem są ukłony i nie praktykuje się zazwyczaj w tamtejszej kulturze podawania dłoni. Jeżeli jednak zostanie Ci to zaproponowane, nie potrząsaj dłonią swojego japońskiego gospodarza gwałtownie. Przy ukłonie nie należy powracać do postawy wyprostowanej wcześniej niż rozmówca. Dla obcokrajowców lekki ukłon jest wystarczający. Na początku przy pierwszym spotkaniu należy ubrać się elegancko, nawet, jeżeli z tradycyjnej uprzejmości usłyszysz coś innego. Poza tym, jak praktycznie zawsze, należy zaopatrzyć się w lekki uśmiech na twarzy. Podpis należy składać zawsze za pomocą czarnego lub niebieskiego tuszu. Może jednak się zdarzyć, że otrzymasz zaproszenie do domu, a wtedy…

Wizyty domowe.

Przed wejściem do pomieszczenia mieszkalnego należy tradycyjnie zdjąć buty i włożyć pantofle, a następnie przyjąć prowadzenie gospodarza i udać się we wskazanym kierunku. Znakiem, który wskazuje na konieczność zdjęcia przez gościa swoich zewnętrznych butów jest napotkanie jednego lub kilku prowadzących do dalszej części stopni lub zmiany w strukturze podłogi. Następnie kładzie się je na specjalnej półce, stojaku lub po prostu gdzieś z boku. Pantofle zdejmuje się jednak przed wejściem do pomieszczenia wypełnionego matami tatami, a także w łazience, gdzie znów dokonuje się ich zamiany na innego rodzaju obuwie. Po tatami porusza się wyłącznie bez obuwia. Najważniejszą rzeczą, jeżeli nie ma się w tej kwestii żadnej wiedzy, jest obserwowanie swojego gospodarza i jego naśladownictwo.

Przebywanie w hotelach i nie tylko.

Z hotelami w Japonii wiąże się pewna bardzo interesująca dla osób z zewnątrz ciekawostka. Otóż nie znajdziemy tam praktycznie żadnych pokoi oznaczonych numerami 4 i 9, gdyż liczby te uznawane są bardzo powszechnie za pechowe. Wynika stąd, że absolutnie nie należy wręczać nikomu W Kraju Kwitnącej Wiśni i upominków oznaczonych powyższymi numerami oraz ich wzajemnymi kombinacjami., gdyż intencje wręczającego je mogły by zostać nie do końca dobrze zrozumiane, jeżeli nie byłyby one wobec rozmówcy złe. Spowodowane jest to wszystko tym , że jednym z czytań liczby cztery jest "shi", co oznacza również "śmierć”, a w przypadku dziewiątki takim czytaniem jest "ku", oznaczające również "ból". Należy mieć to wszystko na uwadze, jeżeli nie ma się zamiaru wywoływać później niepotrzebnego oraz całkowicie bezcelowego w takim przypadku dla tubylców zamieszania.

Wręczanie upominków.

Kolejna bardzo ważna kwestia poruszona już częściowo powyżej. Zwyczaj wręczania sobie nawzajem upominków jest w Japonii bardzo rozpowszechniony. Za otrzymany prezent należy się kiedyś odwdzięczyć, przy czym sam fakt ofiarowania komuś pewnego rodzaju upominku jest ważniejszy niż jakakolwiek tego upominku wartość. Nie poleca się raczej inicjowania tego procesu osobom z zewnątrz, ale zamiast tego pozwolenie na rozpoczęcie go przez swojego japońskiego rozmówcę. Nie jest to kluczowa część spotkania z japońskim rozmówcą/rozmówcami oraz czasami może do niej w ogóle nie dojść, jednak dobrze jest pamiętać, jak należy postąpić w przypadku jej pojawienia się. Równie ważna jednak jak umiejętność ich wręczania jest sztuka przyjmowania upominków. W obydwu przypadkach należy użyć do tego obu dłoni, a także ukłonić się przy tym lekko. Przed przyjęciem prezentu japoński rozmówca może nawet parukrotnie tego odmówić. To jedna z części tamtejszej etykiety, należy więc w takiej sytuacji delikatnie ponowić próbę. Nie należy również wręczać prezentu tylko i wyłącznie jednej osobie, jeżeli spotkanie przebiega w większym gronie. W przypadku otrzymania jakiegoś rodzaju upominku od swojego rozmówcy należy wyrazić swoją wdzięczność, a także, jeżeli rozmówca nie namawia wprost do jego otwarcia, odłożyć go gdzieś w bezpieczne miejsce, gdyż obyczaj rozpakowywania otrzymanych podarków zaraz po ich otrzymaniu w Japonii nie istnieje. Wręczanie kwiatów używanych podczas uroczystości pogrzebowych lub roślin doniczkowych nie jest i nie było w dobrym tonie.

Zachowanie w restauracjach i przy posiłku.

Przede wszystkim spożywanie posiłków podczas spotkań odbywa się grupowo. Podobna sytuacja ma miejsce w przypadku drinków. W tamtejszej kulturze tego rodzaju podejście znacznie przewyższa indywidualizm. Nie należy więc zdecydowanie w jednej z takich sytuacji odmawiać wypicia czegoś ani tym bardziej zjedzenia. W japońskim biznesie ma to naprawdę duże znaczenie i jest bardzo ważną częścią oceny potencjalnych partnerów interesach. Przed zjedzeniem lub wypiciem czegokolwiek klient otrzymuje wilgotny biały ręcznik (Oshibori), którego należy użyć do oczyszczenia rąk, a następnie złożyć go i odłożyć później w miejscu do tego przeznaczonym. Zarówno pusta szklaneczka, jak i talerz, oznacza prośbę o dokładkę, nie należy więc nigdy całkowicie ich opróżniać, jeżeli nie ma się w danym momencie chęci na więcej. Jednym z najważniejszych zwyczajów bardzo często powtarzających się podczas takich spotkań jest wznoszenie przez wszystkich ich uczestników toastów. W dobrym tonie jest w takich przypadkach zaczekać, aż pierwsza uczyni to osoba najstarsza wiekiem lub o najwyższym zajmowanym stanowisku. Należy przy tym zauważyć, że miłośnicy napojów alkoholowych spożywający je samotnie nie spotykają się w tamtejszej kulturze ze zbyt dobrym odbiorem. Obyczaj wręczania obsłudze napiwków w Japonii nie istnieje, a czasami nawet ich wręczanie może być potraktowane jako coś wysoce obraźliwego.

Wizytówki.

W Japonii wizytówki (meishi) oraz osobiste pieczątki (inkan - bez których topodpis Japończyka w Kraju Kwitnącej Wiśni jest nieważny) są absolutną koniecznością, jednak zajmę się tutaj tylko i wyłącznie pierwszymi z nich. Stałym elementem spotkań biznesowych w Kraju Kwitnącej Wiśni jest obustronna ich wymiana. Są one elementem niezbędnym podczas profesjonalnych relacji, jednak można spotkać je również i otrzymać w każdym, nawet najdrobniejszym lokalu oferującym posiłki lub napoje.Otrzymaną wizytówkę należy przyjąć za pomocą obu dłoni, a następnie przez krótką chwilę zapoznać się pobieżnie z najważniejszymi umieszczonymi na niej informacjami. Rzeczą absolutnie niedopuszczalną jest schowanie gdzieś takiej wizytówki przed zakończeniem spotkania. Do nadejścia tamtego czasu powinna ona znajdować się w widocznym miejscu. Po zakończeniu rozmowy umieszcza się te karteczki w specjalnym etui pamiętając przy tym, żeby nie zapomnieć o zabraniu żadnej z nich. Jako, że są one bardzo ważnym elementem i reprezentują między innymi szacunek dla drugiej osoby, zabawa nimi lub jakiekolwiek pozbawione szacunku traktowanie ich lub zginanie jest absolutnie niedopuszczalne. Niedopuszczalne jest również zapisywanie na takiej wizytówce jakichkolwiek informacji - na przykład numerów telefonów, jeżeli żaden z nich nie został na niej umieszczony. Najlepiej jest posiadać do tego celu własny notes lub po prostu użyć w późniejszym czasie swojego własnego telefonu. Jeszcze raz przypomne tu o wizytówkach, ponieważ jest to bardzo ważne.

Dodatkowo warto zapamiętać.

Jest kilka zwyczajów, o których warto pamiętać podczas pobytu w Japonii. Przede wszystkim kultura ta nie wypracowała sobie jednoznacznego sposobu wyrażania odmowy, może więc to trochę potrwać. Przy obsłudze obcokrajowca w mniejszych lokalach Japończycy mogą być zmieszani i niepewni czy dadzą radę należycie obsłużyć taką osobę, należy więc zaprezentować tutaj zdecydowanie. Nie praktykuje się dom dotykania i klepania rozmówców po plecach czy ramionach. Podczas rozmowy dłonie należy trzymać na zewnątrz kieszeni, a podczas ukłonu po bokach ciała. Nie wskazuje się tam nikogo palcem, pałeczką, ani żadnym innym przedmiotem. jeżeli nie chce być się nieuprzejmym. Okazane uprzejmości są zapamiętywane, a ich zapamiętywanie jest bardzo mile widziane. Nie należy również wydmuchiwać nosa w towarzystwie, gdyż jest to uważane za niegrzeczne.

Co dalej…

Komentarze i uwagi jak zawsze mile widziane. ^^’ Na koniec dodam jeszcze, że zamierzam jeszcze powrócić do podobnych, związanych z kulturą japońską tematów w przyszłości. Kiedyś. I dziękuję za poświęcony czas na czytanie.