Pełne humoru anime, którego głównym bohaterem jest 16-letni chłopak - Niwa Makoto.
Jego rodzice wyjeżdżają pracować za granicę i wysyłają go do jego ciotki, która nazywa się Touwa Meme. Jest ona niezwykle zboczona i nie rozumie pojęcia prywatności. Swojej córce daje wolną rękę, a siostrzeńca szantażuje, że rozpowie sąsiadom pewną plotkę, a mianowicie, iż Makoto się do niej dobiera xd. Odbiera go z dworca i zabiera do nowego domu, przy czym wydaje się być dla chłopca trochę dziwna.
Już krok za progiem, Niwa dostrzega coś dziwnego, a mianowicie kołdrę leżącą na schodach i wystające z niej nogi. Jest to jego kuzynka, Touwa Erio. Jej długie niebieskie włosy i tego samego koloru oczy oraz krucha postura, sprawiają wrażenie, jakby była ona z innej planety .Dziwne wrażenie robi też jej nawyk owijania się w futon i ciągłe jedzenie pizzy. Dziewczyna sądzi , że jest kosmitką i twierdzi , iż została przez nich porwana. Przestała chodzić do szkoły, ponieważ nie była tam rozumiana, a wśród rówieśników nie była zbyt lubiana. Od tamtego czasu siedziała w domu, a czasem chodziła po okolicy, owinięta w kołdrę. Te wszystkie szczegóły sprawiają, że Erio jest jedną z moich ulubionych bohaterek. Jeśli chciała się gdzieś wybrać, Makoto wiózł ją w rowerowym koszyku.
W szkole chłopak jest dość popularny wśród dziewczyn, które odstają od reszty uczniów. Do jego przyjaciółek wliczają się:
Ryuuko – dziewczyna, która z niewiadomego powodu nosi kask, który jak na mój gust wygląda na robotniczy xd. Jest chorobliwie zazdrosna o Niwę i jest w nim zadurzona.
Maekawa - wysoka nastolatka, która często zakłada dziwne stroje i przebrania.

Jaką tajemnicę skrywa to miasto? Kim jest tajemnicza córka Meme? Dowiecie się tego, oglądając to niesamowicie śmieszne anime!

Na mnie najbardziej pozytywne wrażenie zrobił pierwszy odcinek , który daje nadzieję na ciekawą , dalszą treść. Kilka odcinków rozwija trochę fabułę, która później zaczyna niestety zanikać. Wtedy w sumie nie wiadomo o czym jest ta animacja i jak dla mnie to jest ogromny minus.
Mimo wszystko anime posiada trochę fanów i ja też się do nich zaliczam i nie uznaję , że oglądając je, straciłam tylko czas.
A teraz kwestia muzyki. W tle pojawia się ona sporadycznie, ale jeśli już to pasuje do sytuacji.
Opening i ending mógł by być lepszy i mam wrażenie, że śpiewa je dziecko (co oczywiście prawdą nie jest, bo wykonują je osoby dorosłe). Tekst nie ma większego sensu, ale mimo wszystko oba utwory wpadają w ucho.
Pod względem graficznym ten serial jest świetny. Piękna kreska, wiele szczegółów i szeroka gama barw, a także skupienie na drobnych detalach. Pełno tu zbliżeń i krótkich kadrów.
To anime spodoba się każdemu, kto lubi się pośmiać. Mogę je opisać jako lekkie, przyjemne i zabawne.


Serdecznie polecam!